Stokpaard
In deze rubriek drukken de redacteuren van De Gids om beurten hun poëtische stokpaarden af. Ditmaal was de keuze aan Han Lammers.
Stad zonder Joden
Ik droomde van een stad. Die stad was dood.
Tafel en stoel verrotten op terrassen.
Het asfalt borst onder den druk der gassen.
Een huis gaf zijn intiemste kamers bloot.
Het regende geruischloos dat het goot.
Ik sprong verdwaasd om vijvers heen en plassen.
Toen, uit een huis, - ik hóór de ramen krassen -
kwam eenzaam een figuur. Het was een jood.
Eén dien ik kende ... En ik liet een schrei.
Hij keek niet om, maar liep onwrikbaar door.
Ik sprong hem na, maar hield zijn gaan niet bij
en schreeuwde tot ik hem uit 't oog verloor.
De regen sloot mij in, maar hij was vrij.
De doode stad verried geen enkel spoor.
Gerard den Brabander (*1900)
Auteursrechtelijk beschermd