De Gids. Jaargang 126

[p. 59]

J.W. Schulte Nordholt
Gedichten

Cheops die in zijn piramide slaapt
heft soms het tentzeil van graniet omhoog
als dundoek om zijn grote god te zien,
Re-Amon zelf, van den beginne af
god die regeert, die in zijn zonneboot
vaart langs de hemelen. En als hij kijkt
turend in het verblindend zonnelicht
totdat het voor zijn ogen helder wordt
en vredig als een overschaduwd water,
ziet hij zichzelf daar zitten op het hoge
achterste dek onder het baldakijn
achteloos zalig met den god te zamen
in broederlijke eenheid, ziet hij zich
jong als voor jaren en zijn levende
sterke wil werpt zich als zwemmer in de
ring van het water die steeds wijder wordt.

[p. 60]

Niet uit de snelle vervoering...

 

Niet uit de snelle vervoering

 

van het zonlicht, glinsterend op de rivier

 

zou ik het water willen putten

 

voor de woordenstroom van het gedicht,

 

 

 

maar uit een diepere ontroering,

 

zoals van de oude sluiskolk hier,

 

waar men bezig is om een schip te schutten

 

dat tot over de oren in 't water ligt.

[p. 61]

Hermes

 

Eerst was er een steen, toen stenen

 

geworpen op zij van de weg.

 

Zo is een god verschenen

 

op de kruising in heg en steg.

 

 

 

Toen stond er een marmerwit

 

in vroomheid geheven

 

mannelijk lid,

 

heilig leven.

 

 

 

En eindelijk was er een mens

 

met een staf die de doden geleidde

 

over de laatste grens,

 

en wie weet hen ook weer bevrijdde.

[p. 62]

Tuin der Hesperiden

 

Bij een schilderij van Hans von Marées

 

De tuin der Hesperiden is

 

verzegeld met een duisternis,

 

een neerslag van omsluierd licht,

 

waarin de nimfen opgericht

 

 

 

staan als zuilen, vrouwen van Lot,

 

bruiden van een gestorven God.

 

De gouden vruchten om hen heen

 

vallen op aarde, steen voor steen.

[p. 63]

Italiaanse symfonie

 

1 Het grote vrome schrijden is

 

zoals de gouden engelen gaan

 

over het water der Jordaan,

 

als horens in de duisternis

 

weerklinkend. En een heuvel wordt

 

zichtbaar, een huis van hemelsblauw,

 

waarover een volmaakte trouw

 

als witte sneeuw ligt uitgestort.

 

 

 

2 De violen hitsen het water

 

in witte fonteinen omhoog,

 

het stort in een trotse boog

 

neer en het stuift en klatert

 

tussen de duiven. Het plein

 

ligt met ontroerde zinnen

 

de zaligheid te beminnen

 

schaal voor het offer te zijn.