De Gids. Jaargang 126

[p. 389]

Willem van Toorn
School

Nissen vol nacht in de gang.
Mist op de trappen. Een schrift
bladert open en dicht.
Aquarium. De vis hangt

over naar één kant,
stikkend in groen licht.
Landkaart. Water en land
zijn verloren in wit.

Hier in de galmlokalen
zitten spichtig achter
elkaar onze hooggeachte
dorpsdoden, handen samen,

knikkende ja en amen:
een tot kiststof vergane
dode dame met akte
rijst op en roept de namen.

Opgelet. Niet spreken
voor men is aangewezen.
Vraag 1. Hoe geurden lichamen
in zomergras op aarde?

Naar liefde. Dus opgeschreven:
kriebelend iets, dat hevig
aan spindraden van schaamte
wiebelt in het geraamte.

[p. 390]

 

2. Waren toen ooggaten

 

nog niet blind van aarde,

 

druipsel en bederfwater?

 

(O en de warmte van tranen)

 

Stil. Laat ons niet afdwalen.

 

 

 

3. Rest de meest voorname

 

vraag: Als men samen-

 

voegen kon zoveel cellen,

 

voldoende verdriet en vellen,

 

waters genoeg en haar,

 

kortom, een kant en klaar

 

lichaam kon samenstellen,

 

 

 

waarom kan men dan daar

 

zich niet zelf in weven

 

en bij hen die leven

 

liggen, al is het maar even?

 

 

 

Klokslag. In orde verlaten

 

wij nu elkaar. Men late

 

de levenden doodstil slapen.

 

Zij komen later. Wacht

 

maar op hen. Rust zacht.