De Gids. Jaargang 126

[p. 62]

Jo Landheer
Gedichten

't Gewonde wild kruipt weg in dichte struiken
En zoekt een plek waar het alleen zijn kan.
Verbijstring overvalt het eerst, ontzetting
Om 't onbegrijplijke dat het werd aangedaan.

Maar dan niet meer, dan is 't of een verdooving
Het hart bevangt en 't niets meer voelen doet.
Er is geen pijn meer, enkel nog 't verlangen
Te slapen, diep in slaap te zijn voorgoed.

[p. 63]

Woorden gefluisterd tot een doode

 

Woorden gefluisterd tot een doode komen

 

Opwellen in mijn hart, schuw om 't vergeefsche

 

Van teederheid vervloeiend in een nacht

 

Van duisternis en in een groote leegte.

 

 

 

Of niet vergeefsch? Bestaat in ander leven

 

Toch voor het aardsche nog een open zijn

 

En dringt het door, zooals de lenteregen

 

Tot stille zaden die verborgen zijn?