De Gids. Jaargang 125

[p. 274]

A. Marja
Gedichten

Wit worden

Aan N. Blans

De leugen is nooit de leugen
apart was hij zwart
we herkenden hem al
op tijdafstand we hoefden niet zelf
wit te worden van woede
als hij ons raakt in de buik
of op welke plaats we hem voelen -

de leugen is altijd de waarheid
min iets of plus iets er zwiebelen
haakjes omheen die haken
waar ze ons raken die trekken
aan de wortels een emotionele
algebra vol ontbindende
factoren van waar moet je blijven
als plus niet pluis is en min
te min om mee te werken -

er is altijd een uitvlucht een grijs
nevelig nulgebied
waar wiedoetmewat kan bewijzen
dat a best 2a kan zijn dat de Heer
zijn zegen gebiedt waar lulligheid woont
i.p.v. liefde dat je uitgewogen
kunt balanceren terwijl je voortdurend
nog struikelt
over je eigen navelstreng -

[p. 275]

 

maar waartoe meer elementaire

 

wiskundelesjes

 

om dit belijdenisje van ons geloofje

 

smeuïger te maken -

 

 

 

we hebben onze tijd nodig

 

we zullen onze buikspieren versterken

 

we moeten blijven studeren

 

geloven

 

hopen

 

bidden

 

met het oordeel waarmee wij oordelen

 

worden wij geoordeeld

 

daarvan wit wordend

 

noemen wij

 

plus plus

 

min min

 

en weten dat de waarheid

 

ons zal vrijmaken.

[p. 276]

Hartpatiënt

Voor dr. J.J. Buskes

Dat ben ik ook dat is
nou niet zo lollig acute
cyanose kan optreden roze schuim
worden opgehoest de schuimpjes
uit het winkeltje van vrouw nombden
een halfje een handvol waren ook
eer bitter dan zoet wat wil je
zo is zo begint het leven -

hoe het eindigt - de pijn
kan gaan stralen onder het scheren
het autorijden het bukken
en vergeet niet bij het vrijen
kalm aan doen de grote hartstocht
zet je maar op papier
voor haar is het niet zo leuk meer -

de trap doen we stap voor stap
de manke buurman van tachtig
snelt ons voorbij we kijken
hem na als een kosmonaut
hij is wat dement daarom grijnst hij
triomfantelijk achterom -

van tijd tot tijd maakt de dokter
een cardiogram dat wil zeggen
de diacones met het lieve
rimpelgezicht en het toontje

[p. 277]

 

van suja zoet maar dag knaapje

 

houdt het hem voor hij zegt

 

geen reden tot ongerustheid

 

 

 

natuurlijk je wordt geen tachtig

 

en niet hup achter de tram aan

 

die je nog hoopt te halen

 

zoutloos is toch wel beter

 

en veertig piek liefst contant -

 

 

 

ik ben het dus ik weet

 

er niet over ouwehoeren

 

mijn vader hijgde zich dood

 

maar het kan ook lekker gauw -

 

 

 

ben ik bang ik ben eerder kwaad

 

dat ik mij niet kwaad mag maken

 

het gaat me aan mijn hart

 

ik zal het nu niet lang maken

 

 

 

het gaat me o dag meisje

 

heus heel aardig de laatste tijd.