De Gids. Jaargang 125

[p. 265]

Pierre Kemp
Gedichten

Als ik doodga, zal ik grote ogen maken,
ogen, die toch weinig meer zien.
In een honderdste van een seconde
weet ik: ‘nu gaat het mij raken’
en ik treur om mijn menselijk toestel misschien.
Maar ik heb niets meer te willen:
hier begint de époque zonder billen!!!

In de plunje van de verrozing
ging ik staan als een mode-vrouw
en dacht aan de komst van de verdozing:
blijf ik deze stand wel trouw?
Zal ik niet dadelijk passen maken
in een sfeer van wijs beleid,
om weer in de werkelijkheid te geraken
van mijn persoonlijke eeuwigheid?

Een mooie minuut is bij mij geweest
en niet in het vandaag van de regen.
Mooie minuten kunnen daar niet tegen.
Zo moet ik mij nu verzonnen.
Ik leef, maar wat ben ik daarmee begonnen?
En steeds dat dobbelen van mijn geest!