De Gids. Jaargang 125

[p. 223]

Sybren Polet
Gedichten

Let op: je ligt met je hand in de wond
van een wetenschappelijk landschap. Wie weet
ontdek je zo de vrolijke natuurwetenschap:
toekomend lichaam, karakter van cultuur, één-
cellig en ingeboren, ìk erfde het niet.
Opnieuw opgroeiend in bomen, boomwortels
als hagedissen, in eenvoudige betekenissen,
bedenken wij de tekens, de eerste: de boom
een boom, boomwortels als vingers, een bed van

harde vogels en zachte hagedissen.

Onder ons, boven ons is dezelfde zon.
De toekomst groeit als haren op ons hoofd.
De oude hemel van de schedel droomt eronder.

[p. 224]

Metereologisch mens

 

Ogen: bewolkt. Gehoor: regen.

 

Een volk van gassen.

 

 

 

Hij liep voor het einde

 

uit, ontheemde het midden.

 

 

 

Met zijn allergisch ik, zijn

 

voorhoofd als een luchtdrukdoos

 

 

 

waarin zich als hoofdpijn registreert

 

onweer van oorlog en advertenties,

 

 

 

worden zijn stemmingen tot natuur,

 

zijn woorden tot natuurverschijnsel.

 

 

 

Ideeënsneeuw ligt wit

 

op zijn toekomstbudget.

 

 

 

Hij ontdooit het.