De Gids. Jaargang 125

[p. 179]

Maurits Mok
In memoriam Gerrit Achterberg

Landmeter der oneindigheid,
niet langer zet gij lijnen uit
van kim tot kim en wandelt over
trillende koorden door het licht;
niet langer vraagt uw stemgeluid
aan alle hemelen naar de gestalte
die nimmer van uw radarscherm verdween.

Uw ziel waaraan het kosmisch kengetal
zo fel werd toegefluisterd dat zij het
een leven lang herhalen moest,
is in een ijlte uitgeworpen
die haar geen adem overliet.

De sleutelwoorden van de wetenschap
vervallen weer tot de metalen koelte
van hun geboortestaat nu gij ze niet
meer opjaagt in de hartstocht van uw vers
tot iedere formule als een kern
van vuur rondom de aarde snellen blijft.

Het cyclotron van uw gedicht staat stil.
Mutaties, sinds de eeuwigheid op til
en schier aan onze zintuigen ontsloten,
zijn met uw wezen in het Niet gestoten.