De Gids. Jaargang 124

Herluf van Merlet
Bergen

Nors zwijgen de grijsaards, de bergen,
in mottige mantels van bosbont;
geen schudt zich de mieren van mensen
en 't roos van de sneeuw van de schouders,
hun vuurbloed sinds oertijd gestold
werd kalk in hun kronklende aadren.
De dagen gaan open en dicht
als pauwstaarten trillend van licht
besprenkeld met ogen van zon.
Als derwisjen dansen de nachten
in fladdrende lompen van wolken
en slaan uit de maantamboerijn
gerinkel van stuivende sterren.
De bergen, de grijsaards, zij zwijgen:
het kan niet meer worden als toen
de schepping haar kringloop begon.