De Gids. Jaargang 124

[p. 16]

Pierre Kemp

Lampjes kijken

Moedertje laat na gesnoepte kus
haar kindje zien vanuit de bus
de vele lampjes in rijend vertier:
de stille van op de kade en de brug
en die daar beneden dansen met vlug
geslinger in de rivier.
Ook die van het schoenenmagazijn
op de hoek in helder rood en groen.
Wat doet een lampje nu bij een schoen?
En wat een schoentje bij lampeschijn?
Voor de vrouwen een begeerd
bezit om lang te kijken aan,
want vrouwen, lampen en schoentjes verstaan
elkander nooit verkeerd.

Research

Hier zit ik haast te treuren
over korte en lange kleuren
en ik houd zo van de vol-slanke.
Ik heb een meter van klanken
en gaarne neem ik de maat.
Maar hoe die kleuren beduiden,
hoe hun begrippen luiden
en waar het om gaat?
Zou ik er niet eens aan ruiken?
Geroken kleuren werken soms toniek
en maken zorgen-vrij. O, dichter-kuiken,
straks verklaar je je glimlach nog muziek!

[p. 17]

Terug van festival

Ze hebben hun wangen weggeblazen
met de roosjes erop van marsvreugd en -verdriet.
Ze troostten zich met een rapsodie van glazen,
maar onder de sterren ziet men dat niet.
Ze geloven nog allen in het wonder,
dat de Nacht is en de stad niet wil in,
al flikkeren daar de huizen binnen de donder
na ieder blauw bliksembegin.
Ze waren er liever teruggekomen
zonder dat monumentale licht,
en dat hun vrouwen ze niet hadden waargenomen
zonder hun wangen om hun gezicht.

Cedergroen

Groen om te ruisen en eronder
hij, die haast achter de verte schouwt
en dat groen legt op zijn weegschaal van wonder,
rust hij beter waar het ruisende groent of blauwt?
Hij wil in het wonder blijven geloven,
maar lacht de simpele wind hem niet uit?
Is hij niet als een zwijgende dove,
luisterend vergeefs naar een ruisende fluit?
Toch is dat cedergroen goed voor zijn ogen,
hij rust er, zij rusten er en alle twee
delen ze in het verwekte vermogen
van de wind in de zingende naaldenzee.