De Gids. Jaargang 123

[p. 359]

Elisabeth Eybers

Ná weke van wegsypeling
word my restant ontslaan, gebaar
van almag, begenadiging,
wat 'k soos die vorige aanvaar.

'n Lêerkas het met 'n knal
elke bewys verswelg. My sel
verswyg die stryd, berokers sal
die ongereptheid gou herstel.

Ampsdraers knik, 'n glasdeur stoot
my onpartydig uit op straat,
die muur onttrek hom oop en bloot.

Geprik deur vlymdun Junielig
dans ek weer soos 'n akrobaat
na pype van die ewewig.

Ontwerpe deur Vivaldi en Bach
beklink die skynbaar klare,
langs stippellyne van klavier
sigsag die nugter snare.
Geen koper kondig aan met swier,
geen houtkeelholte smag.
Terwyl die snare weeg en wik
- geduldig, onberispelik -
word ons allengs oorreed
tot wat ons lankal weet.