De Gids. Jaargang 123

[p. 357]

Elisabeth Eybers

Augustus is alweer nie tuis te bring
by enige erkenbare seisoen:
vyf wolkelose maande, en bewerig
verskyn 'n natrektekening in groen
van takpatrone teen die winterlig.
Asof die boom hul jarelank al dra
brand lukwarte deur 'n dun patina.

Die wind trek ingedagte 'n vinger deur
verdorde blaarskuim om die komposgat:
bruin loog wat in 'n seeppot stadigaan
die kant uitklim, in vlokke losgeskeur
oor klapperhaargras bolmakiesie slaan.
Die krom trapsoetjies op sy tak ontsluit
'n dromerige handjie en strek dit uit.

Twee vinke klets in 'n verkoolde mik.
Uit sy swart muurspleet krul die akkeldis,
sy seemleerkeel tik vinniger as tyd,
blitssnel wring hy hom weg: voor ek kan buk
bibber die klip van sy krampagtigheid.
Presieser tik die flikkerlose gloed
in ondergrondse kronkels van die bloed.