De Gids. Jaargang 123

[p. 343]

Herman van den Bergh

Ik zal wederom voor u zijn,
plompe onhandige bewoners
van een land met stem van jeugd en aarde,
het kleine kind dat ik immer bleef,
stadskind op zoek naar liefde van 't volk
zo buigzaam als 't voddenmanslied dat
door 't hoogland van uw herinnering spookt:
van mensen die alles weten zonder ooit
iets anders te hebben gelezen dan
het boek van het Uur dat slaat. -

Mijn schrijfplank zal ik zetten
recht tegen de hang van de heuvels
en voor u wil ik wezen
uw openbare schrijver.

Het blad danst op de vleugel
de ekster in de hand van wind.
Deze weg is mij dikwijls
een eeuwig leven gelijk.
Rood ligt de bes in de dorens
wit is de sla in de wingerd.
De lemen hut, de cypres,
een cypres, een lemen hut -
dezelfde mens met zijn ezel
vóór het leven of erna...