De Gids. Jaargang 123

[p. 274]

Bert Voeten

Wie de nacht zo gekend heeft als wij
eet de dag even gulzig,
rookt de ochtend als een gauloise
zoet, bijtend, hartgrondig.

Daar lopen wij
langs het ijzeren water
knarsend van aken en grijpers,
langs de retoriek der historie,
onder pas geschilderde bomen.

Steengladde longen ademen ons
stervormig hart klopt ons,
je roept
je staat op je tenen
je bent zo werkelijk als de obelisk
in dit ratelend vagevuur,
en geen twintig passen verder
de beminnelijkheid van wit grint,
nat gras, ontploffende bloemen,
de groene stoelen, geschilferd
van zon, regen, leeftijd,
een god door duiven bevuild.

Zoals de nacht is de dag:
sprekend zijn wij elkaar
meer dan zwijgend
meer dan ooit
verwarrend eenvoudig aards.