De Gids. Jaargang 123

[p. 182]

Cees Nooteboom
Het gedicht van de dood

Langs de koude gedachte van de maan
drijft het licht
de vleugels van de vogels zijn glanzend beschilderd.

het is het gedicht van de dood
dat smeekt en buitelt
in de gerekte bogen van de avond
niemand hoort het.

niemand hoort het
zulke gevleugelde geluiden
vliegen de heiligen voorbij
in het zand gestoken en stom
staan zij stil in de droogte.

op de holle witte weg
de beschilderde vogels
in de gesneden witte nacht
de betoverde stem
tussen de wankelende trompetten van de engelen
het gemaskerd gefluister:

een huis is geen huis
een voorwerp is geen voorwerp
het leven bestaat niet.