De Gids. Jaargang 123

[p. 53]

Korban
Over de boef niets dan bloed

Denk niet een boef is maar een boef.
Een boef verbergt een wijsgerig beroep
en hierom is hij gezegend onder de vrouwen:
Hij kent het rouwende hart van Nietzsche.

Een boef bloedt, bespeelt een carillon van vlees
en bepaalt ongekende klieren in ons vaderland.
Ja, de beste boef streelt zijn pigment, zijn moedertaal,
eet knoflook, buskruit, honing en reines-claude.

(Zoete beien rijpen in zijn borst
en zondige hommels zoemen in de kathedraal van zijn hoofd).

Zo kan hij de mooiste imker worden, zo wordt hij bisschop
- er hangt, wat niet geweten is, een boefijzer in zijn woning -
en kent de wetten van zijn handen
en hoog dravend in het hart van de prinses de Clèves
de ganzen.
In welke warme ruiters zou het hooi
in haar basalten buik staan?

Hij spreekt en steeds deelt hij genade uit, dezelfde:
‘Boef is troef. Vuurwapens, Vichywater, waarzeggers
vrees ik niet.’

De boef hij kent de wetten van zijn tanden,
hij laat zich nooit de loef afsteken
of ze moet zwart zijn en gezegend.

Maar zou de boef waardig kunnen worden,
scharlaken liegen en,
grote God, zijn naam schrijven?