De Gids. Jaargang 123

[p. 300]

Chr. J. van Geel

Niet dood niet vliegend, vleugels op de kim
gedrukt, een vogel is de zee, gepunte golven
van lopers gespeend, puntgolven,
vleugelslag van de zee.

Zon niet gewend zo lang te schijnen,
overdadig met licht bevracht,
zon weegt op takken, in duindalen,
op naalden, blad, op helm in zand.
Wind helpt niet te verlichten
wat weegt en wolken helpen
de zon niet te tillen in zijn ondergang.

Dicht is de aarde gevoegd met licht.
Nacht draagt de dag op handen.

De zee beweegt een ster,
weerkaatst het luie slaan van branding.
Voorzichtig slijpt het water
voor een nieuwe golf valt.
In de verte stapelt onweer, loopt
de zee op blote voeten langs het strand.

De dag breekt aan
snel als een vogel
vliegt, niet te achterhalen,
een golf, haast een dolfijn, los van de zee,
gehuld in schuim.

Zij ruilt bij land in zicht van golf
als zon van dagen, wendt,
en keert over een korte zee.