De Gids. Jaargang 123

[p. 212]

Elisabeth Eybers
Ontkoming

‘Dis onontkombaar’ was sy eerste woord...

Terwyl ek dwaas rondkyk roer die gevoel
van iets hardnekkig en diep-in beseer.

Waar is ontkombaarheid? Het hy bedoel
dat één impuls, omdat dit is, so hóórt
en ongeag wat vóór of ná gebeur?
Gebaretaal praat eksplisiet genoeg:
ons handestameling het hy goedgekeur,
‘dis onontkombaar’ daaraan toegevoeg.

Wat volg sal ook nie méér ontkombaar blyk:
die noodgedwonge wegskuil, die ontwyk,
die onafwendbare drup-drup van lis
waarmee mens nuwe stalagmiete bou
om eensaamheid te stut. Eers skerp onthou,
dan vormloser wegskemering, tot pyn
en sy verskansings brokkelrig verdwyn,
gesloop deur wat eindelik ontkoming is.