De Gids. Jaargang 123

[p. 76]

Bert Voeten

Als het eb wordt zie je de baaien leeglopen.
Geweldige brakke zandplaten liggen te dampen
als zoutfabrieken. Kinderen plukken mossels.
Een meisje zingt in haar lichaam dat het glinstert.
Twee nonnen lopen een kreek door - hun beenwitte enkels
knipperen tegen het ketsende licht, de ruimte.
Boten hangen beschonken op het droge.

Elke middag zie ik de val van het water,
de terugtocht naar de slikkende oceaan.
De herhaling is nooit eentonig. Elke keer
glanst het zoute wonder van de schoonheid anders.

Onder de arendsneus van de kaap
een visser die met zijn werphengel ver
het water treft. Een jongetje springt
met zijn mager vistuig tussen de rotsblokken
heen en weer, legt in, haalt op,
danst om de dansende vis aan zijn haak.

Met zijn blinkende spinner belachelijk mooi
en onnut voor zich uit in de ruimte kijkt
de man naar de dans van de vis en de jongen
onder de arendsneus van de kaap.