De Gids. Jaargang 122

[p. 326]

J. Greshoff
Verder

Het toeval stromende geworden
Is door het laaien van een onvermoede zon
In gassen opgegaan
En lijnen vlakken kleuren zijn
Van doel bevrijd en zonder oorsprong
Voor eeuwig ongedaan gemaakt
Alleen geluid veelvuldig
En oneindig geschakeerd
Is nu de wereld.

Ik ben de blinde die 't verleden hoort
De mensen in hun etterende steden
Teniet gegaan
Zijn in mijn oren nog alleen gedruis
Met even soms herinnering
Voortvluchtig en geschuwd
Aan het verloren ritme

Maar bid ik
Laat geheimzinnig en verleidelijk
Het donkerviolet blijven weerklinken
Wat ik ooit liefhad en bewonderde
Was altijd donkerviolet
De vrienden en de huizen van mijn hart
Laat het nooit worden opgelost
In de kakofonie die spel
En bittere ernst geworden is
O laat het donkerviolet
Mijn kleur van hartsgeheim en nooit-vergeten
Nimmer verstikken
In het moorddadig donker dat al nader sluipt
Van duizenden tamtams.