De Gids. Jaargang 121

[p. 338]

Michel van der Plas
Begrafenis van J.W.F. Werumeus Buning

Haastig, en stijf van kilte;
of we van hem afwilden.

In een hoek, kaler dan de
zenuwachtige handen.

Met een zo zacht onzevader
dat het zich leek te schamen.

Elk had nu kunnen spreken;
maar niemand gaf het teken.

In drie minuten waren
het zand alleen en de blaren;

het zand en de blaren en de
liederen die hij kende;

met zijn doodsangst geschreven;
en die ons overleven.