De Gids. Jaargang 121

[p. 71]

Gerrit Kouwenaar
Dood van een boom

Langzaam begaf het hart
ik moest zo diep in de aarde kijken
dat het drupte

hout splinterde stilte
zich eeuwig herinnerend
één hartslag eerder
de bijlslag

avondlicht praatte als altijd
over zijn buitenzijde
maar hij lag
onbestaanbaar geweest

mijn vlees messcherp, zich van geen grens
bewust, juicht niet maar kijkt
ik volg hem met de zintuigen
in het donker, de schacht

ik tast wat hij nu is
open mijn binnenzijde

wat hij was blijft schemer
wordt nacht, omsluitend voorgoed
het volledige leven.