De Gids. Jaargang 121

[p. 149]

Gerard den Brabander

Er is, en het is juist ontloken,
een woord, nog nimmer uitgesproken:
een bloem, door niemand nog gezien.
Is het een roos? Is het een aster?
Is het een dief achter het raster?
Is het de eeuwigheid misschien?
Ik weet het niet. Ik zing en dien.

Zó, voor zich heen, in 't donker zingen,
terwijl je niemand meer verwacht;
met sterren, die je brein omkringen
en leed, dat weegt, maar wordt veracht;
terwijl, onhoorbaar op haar zwingen,
de vleermuis de eenzaamheid verzacht,
kan 's morgens weer de leeuwrik zingen:
‘Het is volbracht! Het is volbracht!’