De Gids. Jaargang 120

[p. 310]

Jac. van Hattum
Terug

Niet, dat m'n mildheid aangerand
en door 't onziene werd besprongen,
maar dat ik slechts voor onverstand
en louter onwil heb gezongen,
benauwt mij 't meest, want, wat ik gaf
was eerlijk en spontaan gegeven,
nooit achtend op de wolvendraf
en 't staan naar eigen, argloos leven.
En dan een dag, dat kwijl en schuim
en klappen van verraders kaken,
het onbezorgd-doorzongen ruim
tot hel en afgrond konden maken.
En, weer terug in het domein,
waar niets vermag mij aan te randen,
wil ik geheel mezelf weer zijn,
daarin gekeerd met lege handen.