De Gids. Jaargang 119

[p. 319]

Cola Debrot
Liaison triste

Ik weet niet hoeveel jaren
van maanlicht sedertdien
ik streel-speel met haar haren
en poog haar aan te zien.

Haar ziel is mij onttrokken,
haar lijf bleef nog als pand.
Zij laat zich niet meer lokken,
zij deinst naar 't ander land,

waarvan zij in de schemer
de vage kustlijn ziet,
terwijl ik haar vervreemde
uitdrukkingen bespied.

Zij luistert naar de bede
van haar diepst-innerlijk
en bloost daarbij zo teder
en o zo kinderlijk.

Ach, dat ons minnekozen
moest komen tot een eindnoot
en zij zich ondertussen
van mij heeft afgewend,

ofschoon ik zoveel jaren
van maanlicht sedertdien
speel met haar gouden haren
en poog haar aan te zien.