De Gids. Jaargang 119

[p. 264]

Henk Dennert
Wanhoop

Tegen de klippen van mijn hersenen
Legt de wara-wara zijn vleugels
En ijlt zijn eenzame kreet.
Driemaal pikt hij in de rots,
Wanhopig zoekt zijn snavel
Maar het ongeloof is sterk
Sterker dan de schijn
Sneller dan de schijn
De wara-wara ruikt aan de bodem
Tot de wanhoop als een rups
Zich om de klippen wringt
En de wereld doodt
Mij doodt
Jou doodt
En het bloed uitzuigt
Want de wereld gaat dood
Aan zijn eigen wanhoop
Aan mijn wanhoop
Aan jouw wanhoop
Nergens bloeit meer de tamarinde
Het vlees van de papaya is uitgedroogd
Haar zwarte pitten hangen als ogen
Haar vlees is van een oude vrouw
De passaat is weggelopen
Treurig hangt een trinitaria
Haar vrijer streelt haar niet meer
Ergens lacht Iemand ons uit.