De Gids. Jaargang 119

[p. 17]

J. Greshoff
De vogelschrik

'k Bedrieg mij nimmer met: ‘dat gaat voorbij’.
Ik weet, ik wist het kind al: 't is niet waar:
Verleden is het schrijnend zielsgevaar
Dat zich voorgoed genesteld heeft in mij.

De dagen leven wreed hun eigen leven
In mij, de knecht, die 't machtloos moet gedogen
Mijn hulpeloosheid laat hen onbewogen
De vrije wil hebben zij opgeheven.

Voorbij! Voorbij, onsterflijke poliep,
Heeft zich aan mij gehecht en vrat mij uit
Ik ben een uitgedroogde lege huid
En doof voor elke stem die mij nog riep;

Wat wàs gaat vuil met mij te keer
Er blijft geen ruimte voor wat is of daagt.
Ik wil dit niet en heb dit nooit gevraagd
Een vogelschrik te zijn in wind en weer.