De Gids. Jaargang 118

[p. 378]

Gerard den Brabander

Niets nieuws onder de zon...
Ik zing, zoals ik begon,
want er zijn geen nieuwe dingen
en er is geen ander zingen
dan zingen met de tong,
dan ademen met de long
en zijn eigen pijn verdringen.

Het werd een zachte kus
die mij werd aangereikt
mèt diepe bruine ogen
waaraan een hart bezwijkt
en 't zoete onvermogen
smelt op de zilte lippen
die mij te snel ontglippen.