De Gids. Jaargang 118

[p. 377]

Gerard den Brabander

En een kind zag ik, van haar en mij:
ogen, groen als gras, en rooie haren!
En dàt van een dichter, God beware!
Alle saters dansen nu de Mei!

En zij zit er met een glimlach bij
en zij zoogt de vrucht die zij mocht baren;
en het leven wil maar niet bedaren,
al wat vlees is roept uitbundig: ‘Zij!’

Nu de dans, de dans! Ik vat haar aan,
alle passen zijn ons aangemeten;

en wij dansen tot wij ondergaan;
en wij dansen, dansen als bezeten...

Zie, wij dansen driftig ons bestaan
om de duisternissen te vergeten.