De Gids. Jaargang 118

[p. 222]

Adriaan Morriën

't Geluk is als een boom die in mij slaapt
En met zijn blaren reikt tot aan mijn schedel.
Wanneer ik liefheb voel ik al zijn takken
Alsof hij in een oogwenk in mij is ontwaakt
En 't zomer is geworden in mijn vezels.

Ik zorg voor luchtruim, wind en vogels,
Voor vaste aarde om zijn diepste wortels
En voor de stilte waar hij in gedijt.
Wanneer ik drink drink ik zijn water
En als ik adem voel ik zijn zelfstandigheid.

Daarom begroet ik alle andere bomen
Als vrienden van mijn lot: wij zijn van 't zelfde ras.
De een mag dan vooroverbuigen bij een plas,
De ander kaarsrecht 't hoofd in vogelnesten stoten,
Ik houd eenzelfde boom met mijn gebeente vast.

Ik ben een bloedeik en een zenuwlinde.
Mijn bloemengeur verandert in gevoel.
Mijn noten breken open in mijn kinderen.
Ik weet nauwkeurig wat de wind bedoelt
Wanneer hij aan mijn voet geen rust kan vinden.