De Gids. Jaargang 117

[p. 425]

Harriet Laurey
Hoor-spel

Voor Freekje

Hij lag, toen ik naar zijn gezichtje boog,
dingen, die ik nooit weten zal, te horen
en hij probeerde innerlijke woorden
om mee te vangen, wat in hem bewoog.

Er steeg een warme, tedere extase
vanuit veel dieper dan hij zelf zich kende,
om de verbinding van zijn dromen en de
vaste geluiden: dit opeens ontstane

samenspel tussen denken en het-zeggen.
Hij greep verrukt de vonken om zich heen
en lag weer stil, en luisterde alleen
de trilling na, of het was uit te leggen.
Veel zaliger is hij in slaap gevallen

om deze eigen, eerstgevonden klank,
dan ik een leven lang nog worden kan
om wat ik zo verinnigd nooit zal vangen.