De Gids. Jaargang 117

[p. 424]

Harriet Laurey
De heenweg terug

Vroeger kwam ik U bijna altijd tegen.
Een ademhaling, boventijdelijk,
maar van mijn aarde onafscheidelijk,
ontroerde alle dingen, allerwegen.

Ik weet niet, hoe en waar begonnen is
Uw stil verdwijnen uit de veiligheden.
Er was geen afscheid, maar van lieverlede
zijt Gij alleen nog daar, waar ik U mis.

En aan U denken is een pijn geworden.
De zekerheid, waarin Gij hebt gepast,
houdt maar Uw losgeraakte schaduw vast,
een negatief, een omgekeerde orde.

Reikend naar U, - goddelijk onbereikbaar -,
schep ik Uw Wezen in mijn leeg gebaar,
omdat ik U terug moet hopen naar
mijn toegezwegen grond, - goddelijk-blijkbaar.