De Gids. Jaargang 117

[p. 358]

Liane Bruylants
Parabel

Ik kon uw stem niet horen,
want de regen sloeg aan het raam.
Van avond tot ochtendgloren
is niets, waar ik mij om schaam.

Doch evenmin te verstaan
voor u ook, was al wat ik zei:
De regen hield sterker aan
en de eenzaamheid gaat voorbij.

Ik denk: als toevallig de regen
wat vlugger was overgegaan,
misschien hadden wij gezwegen
en elkander beter verstaan.