De Gids. Jaargang 117

[p. 324]

Adriaan Morriën
Dode zintuigen

Soms wordt een zintuig dood geboren.
Het licht verzinkt in onbegonnen ogen,
Er is geen beeld om 't leven aan te leren,
De sterren worden uit de nacht genomen.

Dan zijn het voeten die nooit zullen lopen.
Het lichaam schiet geen wortels in de knieën
En kan de vlucht der vogels niet betreuren.
Er valt geen voetstap, stilstand te verliezen.

Of ook een hoofd dat geen geluid laat horen.
Oorschelpen en de gangen van 't gehoor
Zijn onbewoond, de stilte heeft geen voeten.
Een mond wordt zichtbaar zonder te weerklinken.