De Gids. Jaargang 117(1954)– [tijdschrift] Gids, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 133] [p. 133] Hubert van Herreweghen Briefkaarten uit Portugal Jeronimos - Belem Ik loop met godvruchtige voeten over heiliger mannen graf, zij baden en zij deden boete tot de Heer hun de vrede gaf. Het stro met de vlegel gedorsen maakt de gouden graankorrel vrij, sla het stro dat de ziel mag torsen met de roede, leren zij mij. Genade van gesels en psalmen tekent Gods uitverkoren volk, maar niet als het graan in de halmen mijn ziel steekt in 't lijf als een dolk. [pagina 134] [p. 134] LISSABON I Enkel ogen twee open ogen van honger zwart van haat, een meisje, zestien, loopt op straat maar misschien is ze jonger, of ouder, wellicht honderd zoals ik vrouwen zag door eeuwen honger ingeschrompeld, takken bij winterdag, honger, vergeven noch vergeten hopen op morgen misschien eten honger wordt tijd, hortende gang wie honger heeft, leeft lang. II Wiegende heupen, verende voeten en op het hoofd in evenwicht manden met vis of de zoete vruchten gerijpt in zuidelijk licht. Heuvelen wellustig als vrouwen lui in het landschap uitgestrekt beloeren hem, opengevouwen, de Tijger, de Taag die zich rekt. Een oogopslag, een aria de christenheid versloeg de Moren maar in het oud Mauraria kunt gij hun bloed nog zien en horen. [pagina 135] [p. 135] Amalia Rodriguez I Soms is het of in de eeuwige stilte ontwaken krachten uit hun slaap en warmte als bloed dooradert kilte, monsters geprikkeld door een knaap. Maar liever door hen opgevreten dan dat ik hun gelaat niet ken, nader gevaar der ogenspleten tot waar ik ben. Alles doorstaan. Hun haat verlammen als de gevorkte tongen mij betasten, hete vlammen. Ik ben een kei. II Mijn lied klinkt op als uit een groeve, windt koorden rond me en haalt me neer en 'k lig, beweegloos voor uw droeve bezweringen, lam voor uw begeer. Mijn woorden, dansende serpenten, verliefd op mij, wiegend vergift, uit aarde en stenen opgewenteld kobalten ogen, koud van drift, ik roep u uit de steen en de aarde ik roep mijn zwartste kracht uit mij, en het vergift, mijn schande en zwaarte wiegt nu in woorden, buiten mij. Vorige Volgende