De Gids. Jaargang 117

Gabriel Smit
In memoriam P.N. van Eijck

Steeds meer bevreemdt mij uw gestorven zijn.
Uit licht en lucht is mij uw stem ontnomen
om in de dingen tot mij terug te komen
als een ontsteld geluk, een bijna pijn.

Wat kan dit wezen? Vaak is mij gezegd
dat gij een ander waart, mij niet zoudt horen.
Nu trekt mijn hart langs de verklaarde sporen
die gij langs ieder pad hebt uitgelegd.

Ik hoor uw stem, de andere, de ware,
die zich nu aan uw eigen stem vervult.
Herwaarts, roept zij, dit al is voorbereiding.

Inkeer alleen kan u het woord verklaren
waarin mijn sterven zich voor u verhult;
doods eigen zijn is levens diepste wijding.