De Gids. Jaargang 117

[p. 149]

Jang. Elburg
Een groen groen land zagen wij

een vrij klein land.
vrij! vrij? jawel.

neer dat mes, dacht ik.
leg weg die steen.

dit is de vrije wereld dus.
wat zijn haar wetten?
wordt wat ik gooide hier mooi,
hier al mijn vloeken welluidend?

hei heren, hela heren,
het was in de mei.

had ik meteen moeten uitschreeuwen
wat ik ook daar voorzag:
bloedend brood en hoe tranen
er de trekken van de mens snijden?

ik zweeg als
een die een wijze heilige
genoemd wordt
d.i. een fijnzinnige achterblijver
naar het voorbeeld van hen
die de wet voorschrijven.

dat een gewoon mens zo helder
kijken kan. dat ik
wist wat er komen zou:
mannen in 't zwart die
vlaggen vreten.

het was in de mei:
overal waar een bloem stond
kon een graf wezen.
het was een vrij verbeten gejuich
dat wij aanhieven,
wij de levende overlevenden.

een beeld van hoe dat was⁺

+ L.J.H. Emmerij monteur † 4 Mei 1945

[p. 150]

 

staat voor ieder waarneembaar

 

in dromen en oude weekbladen.

 

 

 

- - - - - -

 

 

 

Doorgaan met bladeren in het dun prentenboek

 

van jaren en jaargetijden:

 

tweemaal dit land zee.

 

tweemaal gebroken dijken.

 

en verder kijken:

 

tafereel uit 1954.

 

de tijd speelt een lied

 

op zijn dwarsfluit met dorens.

 

het oude lied. een

 

koud koud lied

 

van vergeet het maar.

 

 

 

vergeet wie uw helden waren.

 

plemp de grond op hun monden

 

aan met geleende laarzen maar

 

spijker hun namen

 

aan straatwanden.

 

 

 

van muur tot muur....

 

zo sluit de ring zich, makker:

 

jouw tijd (die nooit kwam)

 

lijkt ten einde.

 

 

 

het was in de mei mijnheren.

 

die u deze macht gaven,

 

zij hebben geen ogen meer.

 

hun messen roesten in grondwater.

 

waar zijn hun tongen? vergeet

 

dat uw stoelen op hun graven staan.

 

 

 

maar er zijn levenden.⁺

+ Anna G.M. van Hardeveld huisvrouw † in de nacht van 4 op 5 Mei 1945