De Gids. Jaargang 117

Willem Brandt
In memoriam

Ik heb hem horen huilen als een hond.
en heel zacht schreien zoals kindren schreien
en goddeloos vloeken als een moordenaar
en bidden als een stille vrome non
maar 't meest van al heb ik hem horen zwijgen.

En dat was het doordringendste van al:
het was een kreet om steeds getrouw te blijven,
om na de onvermijdelijke val
van de terreur die geest te doen beklijven:

het was een bidden dat die na hem kwamen,
voor wie de vrijheid zou herwonnen zijn,
wijzer en sterker niet zouden beschamen
het offer in die hel van angst en pijn.

Het is al lang voorbij, des morgens rijen
wij in de tram naar 't werk, ieder voor zich,
God voor ons allen, en de zaak is rond.
Je kunt niet eeuwig stilstaan bij dat lijen,
het is al rot genoeg zoals het is,
met idealen valt geen brood te snijen.

Ik heb hem horen huilen als een hond
En heel zacht schreien zoals kindren schreien⁺

+ H.D.J. Beernink telegraafwerker N.S. † 8 Februari 1945