De Gids. Jaargang 117

[p. 240]

W.J. van der Molen
De doden

De doden bedoelen het goed,
zij liggen in smalle kisten,
niet wetende wat het ons doet;
hoe node wij hen vaak missen.

Zij allen zijn mooie doden
zolang zij nog onder ons zijn.
Daarna zijn wij hun genoden;
op hun welzijn drinken wij wijn.

De doden zijn in rechte lijn
familie van ons gebleven,
hun gedachtenis doet ons pijn
als wij hen de aarde hergeven.

Wij doen met hen wat wij willen
en begraven hen met een kruis
- opdat wij hen niet horen gillen -
op een kerkhof ver van ons huis.

Wij schenken hen platte stenen,
zij kunnen nu nooit meer gaan staan,
lopen met trillende benen
achter onze sterfelijkheid aan.