De Gids. Jaargang 117

Uys Krige
Kreet

Nou moet jy dit weet, wit man!
Nou moet jy dit weet!

Dat ek dié wit lig haat bedags
en dat ek snags dié swart lig haat,

dié lig wyd oor ons albei,
wit soos jy
of swart soos ek.

Omdat jy nie wil hê
in die stede en dorpe wat ons bou
ek my kop mag oplig in dié lig.
Omdat jy nie wil hê
ek mag hier soos 'n man staan onbeskaamd,
bly, sonder vrees, in hierdie lig.

Nou moet jy dit weet, wit man!
Nou moet jy dit weet!

[p. 219]

 

Dat ek dié haat haat

 

en dat ek ook joú haat

 

wat my dié haat gegee het

 

soos 'n wurm in my brein,

 

'n skerpioen in my hart,

 

'n gloeiende kool in my galstene,

 

'n groen gif in my bloed.

 

 

 

Nou moet jy dit weet, wit man!

 

Nou moet jy dit weet!

 

 

 

Dat ek jou haat

 

met 'n haat

 

wat al vaster wortel,

 

al dieper boor

 

tot in die harde been,

 

die safte murg.

 

 

 

Kan ons nog oor dié dinge praat?

 

Of is dit reeds te laat?

 

Ek stik in hierdie haat,

 

wit man, soos in my eie bloed.

 

Verlos my van dié haat, wit man, wit man,

 

of ek vergaan

 

en jy vergaan.

 

Verlos my...

 

Verlos...