De Gids. Jaargang 117

[p. 160]

Alfred Kossmann
Twee reisnotities

Nietwaar, Straatsburg is eender gebleven,
Dezelfde vreemde daken en lieve pleinen,
Dezelfde rode Dom, - en ik ben eender,
Dezelfde vreugde om toeristische geneugten,
Dezelfde wanhoop onder dezelfde liefde,
Dezelfde wens om in stilstand te leven
Van die betrekkelijke eeuwigheid:
Gargouille of engel van de middendeur,
En als 't de engel zelf dan niet kan zijn
Van hem een foto of een prentbriefkaart,
Fraai opgeprikt of in een album bewaard.

Eeuwigheid is stilstand. Het paradijs
Bestaat uit Zwitserse en Italiaanse meren
Waar aan de voet van geriefelijke bergen
De zaligen op het dorpsplein staan
En zingen, de mond wijd open,
Eén stralende toon,
En waar op het water, dobberend in kleine boten,
De heiligen verdiept zijn in 't gebed
Dat hen uit heel een leven hiertoe wekte
Als uiterst loon,
De kleren glinsterend, 't gelaat zeer schoon
In de onveranderlijkheid van het volstrekte.