De Gids. Jaargang 117

[p. 92]

Gerard den Brabander
Zo tussen middenrif en brein

Aan Bertus Aafjes

Zo tussen middenrif en brein,
daar ligt - en het zal nooit bezwijken -
de binnenkant van het refrein,
waaraan wij onze ziel verrijken.

Het zal wel steeds hetzelfde zijn,
het is en valt niet te ontwijken:
bij brein en darm breken de dijken:
wéér stort het bloed zich in 't ravijn.

O buik, o brein, o hart daartussen,
wie zingt, en is opnieuw gekooid?

De darm slaat om mijn hart zijn lussen:
de slager heeft mijn lied vergooid...

Maar hoor: mijn stem spant ondertussen
de snaar voor 't lied dat mij berooit.