De Gids. Jaargang 117

[p. 91]

Gerard den Brabander
Liggend naakt

Met dode ogen staart het lijk der vrouw
waar heel mijn eenzaamheid in ligt bestorven.
De lip gebarsten en de mond bedorven
breekt groen de schimmel uit in plooi en vouw.

O heerlijkheid, die nooit verrotten zou,
al wat er vlees is heeft uw vlees verworven.
Maar aan uw wulpsheid is mijn ziel gestorven,
en heel mijn hart werd dorre haat en kou.

Verteer, verteer maar, vormeloze resten,
zoek bij de wormen uw verwijfd vertier.

Beproef de vette beemden te bemesten,
bevrijd u ruisend in de populier.

Wee uw gebeente als ik, buiten westen,
ter aarde zink en vind uw grijnslach hier.