De Gids. Jaargang 116

[p. 382]

Bertus Aafjes
Achterlijk kind

Juist toen hij werd geboren

Meen ik dat God zich verslikte,

Of had Hij kramp.

En toen begon de opmars

Door het eerste schot reeds gedund

De opmars van zijn leven.

Een engel aan zijn rechter

Een demon aan zijn linker

En tussen beiden in

Geen mens.

Maar somtijds kan ik zien

Wie hij geweest zou zijn

Als in een heldre beek

De bodem.

Maar altijd als ik grijp

Grijp ik ernaast.