De Gids. Jaargang 116

[p. 380]

Bertus Aafjes
Zomervacantie

Dan opent zich de deur van het gesticht:

De broeders wuiven

Wuiven en wuiven

Wuiven de deur achter hem dicht.

En thuis

Vanaf de tinnen roept het gele koper

Welkom en intocht den toreador.

Ik huppel met mijn namaakhorens voor.

Ik ben de stier.

En hij ontvangt zijn capa, rood als wijn,

Die maanden in de kast gekelderd lag

En nu vol droesem is

En vol bezinksel.

Mijn vrouw en dochters hoog in de arena

Herkenbaar aan hun drie mantilla's

Werpen naar hem met bloemen en met zoenen.

Hij struikelbuigt.

Hij trekt de degen.

Soms ga ik door de knieën

Soms stroomt het bloed krampachtig uit mijn nek,

Maar altijd blijf ik heer

En altijd stier

De stier de God de Vader.

De laatste dag eerst stap ik uit mijn huid,

Word weer gewoon een man

Een dichterlijke man maar die geen weet meer heeft

[p. 381]

 

Van een veronica, een mise à mort.

 

En hij,

 

Hij bergt verdrietig

 

Zijn capa in de wijnkelder der kast.

 

 

 

Dan gaan wij saam de lange lange weg

 

Chaplin in 't groot

 

Chaplin in 't klein

 

Hij is niet langer een toreador

 

Hij is gewoon een blondgelokte

 

Hij is gewoon blauwogig

 

Hij is gewoon verdrietig

 

Zonder nawijsbaar spoor;

 

Zo gaan wij beiden er gearmd vandoor.

 

 

 

Dan opent zich de deur van het gesticht

 

De broeders wuiven

 

Wuiven en wuiven

 

De deur achter mijn kleine Chaplin dicht.