De Gids. Jaargang 115

[p. 328]

C. Buddingh'
Liefde

De vrede van duizend narcissen in de schemering van mijn ogen

een man die zichzelf niet vergeet
aan de rand van het meer van zijn hart
hij veegt de laatste ster van zijn bril
en stopt de maan zolang in zijn broekzak
bij het lied van de aarde, de klok en 't verlangen
en het snelverband van zijn droom

een man met een duikerhelm op
verlaat zich alleen op de liefde
zijn verleden ligt naast zijn handdoek op 't strand
met wat er overbleef van zijn twaalfuurtje
ook al klopt de hemel zich nog zo verwaand
op de borst hij laat zich langzaam zakken
het zonnestelsel van zijn vertrouwen
wentelt als een molenrad door de tijd

turend door mijn beslagen kijker
vouwen de bloemen zich toe in mijn ogen
de rimpels van het water planten
zich voort in mijn voorhoofd - de spiegel rijst
tot aan mijn lippen - ik proef de zilte
geur van de branding der eeuwigheid.