De Gids. Jaargang 115

[p. 96]

Pierre Kemp

Ik wandel vanavond weer langs het licht
met een vogeltje in ieder oor
en bij ieder ongesluierd gezicht
zingt een der vogeltjes mij iets voor.
Zij zingen niet vaak, ondanks de maan,
gezichten zonder sluier zijn zo raar,
maar soms worden zij toch iets gewaar,
dat nog uit twee ogen op mij komt aan.

Vanmorgen heb ik mijn kindergezicht hervonden
en terwijl ik met het spiegelen van de winkelruiten vrij,
voel ik mij weer zo onbesmeurd van zonden
en dat is nu echt iets voor mij.
Mijn neus wordt weer mijn bijzonder geweten.
Weer zie ik die Zigeunerin met haar planeten
voorspellend ons veel. Zij besloot over mij:
...en onder je neus
word je eens een reus
en je jeugd blijft voor eeuwig en gaat nooit voorbij.