De Gids. Jaargang 115

[p. 95]

Pierre Kemp

Vannacht heb ik in droom een jonge vrouw gekust.
Zij woog niet zwaarder dan haar kleed
en toen mijn hand heeft in haar rug gerust
en haar gewicht mij twijfelen deed,
of ik niet speelde met een geest,
sprak zij en lachte stil: je weet, ik ben geweest.

Het is wel eenzaam op het water,
al zie ik er de veinzende
huiskamers der sterren deinzen. De
nachtgedachten komen later,
als ik uit het water niet de planeten
en de sterren heb kunnen vangen.
Wat wil ik ook van het water weten
en waarom kijk ik met zulk verlangen
om er nummers van huizen in te lezen?
Ik weet immers toch niet waar ik wil wezen!