De Gids. Jaargang 114

[p. 235]

Umberto Saba (Geb. 1883)
De ontvoering van Ganymedes

Het was een dag als andere dagen. Rust heerste
op Ida; de geiten graasden vredig langs de heuvels,
onder de hoede van een jonge herder.
Alleen de hond zwierf onrustig heen en weer.

Schaduwen gleden over 't gelaat van de jongen.
Misschien was de koning zijn vader wel al te streng,
misschien verlangde hij naar zijn speelmakkers - op Ida
waren er velen zo oud als hij,

die allen van dezelfde wedkampen hielden,
en voor de kus van de erepalm fel met elkaar
worstelden, aangevuurd door de kreten der andren.
Wit over 't hemelveld joegen de wolken voorbij.

De hond bleef grommend rondsluipen, rook het gevaar,
en de kudde leek kleiner, hokte dichter tezamen.
Zich onbewust van de voortekens lag de jongen,
zijn plicht vergetend nog steeds in het gras te dromen.

Een bliksemslag uit de hemel: een donkere adelaar
deed de kudde wegstuiven, deed de hond woedend
blaffen.

En uit het blauw overstraalde de jongen

nog eenmaal voor 't laatst de aarde met zijn luister.

(Vertaling C. Buddingh')