De Gids. Jaargang 114

[p. 191]

Enrico Nencioni
(1837-1896)
Nacht

Maanloos en zwart. Geen sterrenflonkering
prikt door het somber en laaghangend zeil
der wolken. Weggevlucht is alle leven,
gedoofd het licht. Geen vage glinstering
in heel de omtrek, zelfs geen glimworm vonkt.
De krekels hebben onverwachts hun lied
gestaakt; men hoort alleen de aarde zwaar
ademen in haar slaap, onder de druk
der loden atmosfeer. Een bliksemflits,
enkele druppels regen, klef en warm,
als druppels bloed; en nu en dan
een windstoot, geheimzinnig leven
wekkend.

(Vertaling C. Buddingh')